برنامه درسي آموزش عالي ايران و تربيت اخلاقي

به دليل تغييرات اقتصادي، اجتماعي و فناوري زيادي كه پس از قرن بيستم در جوامع بشري به وجود آمده است؛ متفكران تذكر داده اند جوامع اگر بخواهند از فرصت هاي ناشي از تحولات به نفع خود سود بجويند و از عهده چالش هاي احتمالي برآيند بايد جامعه مطلوب خود را پيش بيني كنند و براي رسيدن به آن بستر سازي نمايند.(جارويس،2008،به نقل از فريره، ص102) به طور قطع ايجاد فرصت هاي يادگيري و نتيجه حاصل از آن مي تواند باعث شود مردم در كنترل چالش هاي ذكر شده موفق تر عمل كنند، بديهي است در تحقق اين امر نظام آموزشي به ويژه آموزش عالي و در ميان موسسات آن، دانشگاه نقش بارزي دارد(يونسكو،30:1376) يكي از مهمترين ابزار هاي آموزش عالي در اين عرصه برنامه درسي است .با بررسي وضعيت كنوني جامعه مي توان نتيجه گرفت كه به طور جدي در نظر گرفتن تربيت اخلاقي در تدوين برنامه درسي يك ضرورت است و اين مهم بايد با هدف ايجاد جامعه اي كه تربيت اخلاقي فردي و اجتماعي در آموزش هاي آن نهادينه شده است انجام پذيرد و بالاترين نقش را در اجراي آن اساتيد و مولفان كتب درسي ايفا مي كنند.