نگاهي به جايگاه ارزيابي در فرايند معماري سازماني فناوري اطلاعات و تحليل روش هاي ارزيابي كيفي معماري سازماني وضع مطلوب

امروزه شاهد مطرح شدن موضوع معماري سازماني فناوري اطلاعات در مراكز علمي، دانشگاهي و سازمان هاي دولتي و خصوصي كشور به عنوان يكي از مسير هاي موفق، در راستاي تحقق اهداف دولت الكترونيك هستيم . همچنين تبديل شدن آن از امري اختياري به امري ضروري، در جهت همراستا سازي فرايند هاي كسب وكار سازمان و فناوري اطلاعات ، براي دستيابي به كارايي و اثر بخشي هرچه بيشتر در سازمان ها و از سوي ديگر تدوين چارچوب ملي معماري سازماني(IEAF) با تصويب در شوراي عالي فناوري اطلاعات كشور و تبديل شدن آن در آينده به عنوان يك قانون الزام اور براي سازمان ها به اهميت بررسي و توجه به آن مي افزايد. لذا با توجه به هزينه هاي اجرايي شدن و بهره برداري از طرح هاي معماري سازماني، ما را بر آن داشت تا به يكي از چالش هاي اساسي اين حوزه، با تاكيد بر ارزيابي طرح معماري سازماني با نگاهي جامع و راهبردي بپردازيم. تا پس از تدوين برنامه معماري سازماني ضمن ارتقاء كيفيت سطح خروجي ها با اطمينان بيشتر پا در عرصه ي بهره برداري از محصولات آن بگذاريم. لذا ما در اين مقاله به دنبال تشريح جايگاه ارزيابي در فرايند معماري سازماني و بررسي فني روش هاي ارزيابي كيفي طرح معماري سازماني وضع مطلوب به عنوان يكي از عناصر كليدي فرايند معماري سازماني هستيم. در اين زمينه با توجه به طرح هاي پژوهشي كه تا كنون انجام گرفته، تلاش كرديم پس از نقد و بررسي آن در راستاي توسعه روش هاي موجود پيشنهاداتي ارائه كنيم.