جايگذاري گره هاي مسيرياب در شبكه هاي مش بيسيم با استفاده از فرآيندهاي تحليل سلسله مراتبي فازي

شبكه هاي مش بي سيم بعنوان نوع ويژه اي از شبكه هاي موردي بي سيم در نظر گرفته مي شود. شبكه هاي مش بي سيم برمبناي همبندي مش هستند كه در آن هر گره از طريق پيوندهاي بي سيم به يك يا چند گره متصل مي شود كه امكان انتقال اطلاعات را در بيش از يك مسير فراهم مي سازد. افزونگي مسير، ويژگي قوي همبندي مش است. كارايي و عملكرد خوب شبكه هاي مش بي سيم به ميزان زيادي به قرارگيري گره هاي مسيرياب هاي مش در سطح گسترش جغرافيايي براي دستيابي به اتصال شبكه، پايداري و پوشش كلاينت بستگي دارد. مسائل جايگذاري گره در بيشتر كاربردها، مانند مكان يابي تجهيزات، لاجيستيك و سرويس ها مطرح مي شوند. در چنين مسائلي، تعداد مشخصي تجهيزات بالقوه براي سرويس دهي به مشتريان وجود دارد. هدف، يافتن مكان هاي تجهيزات است طوريكه هزينه ي سرويس دهي به تمام مشتريان براي برخي توابع معيار بهينه مي شود. بنابراين در اين پايان نامه يك راهكار تحليل سلسله-مراتبي فازي براي جايگذاري گره هاي مسيرياب در شبكه هاي مش ارائه مي شود كه مي تواند هزينه مسيريابي را كاهش داده و كارايي شبكه را افزايش دهد. در اين پژوهش از محيط متلب براي شبيه سازي و مقاسه روشها استفاده شده است. در اين پژوهش، جايگذاري گره هاي مسيرياب در شبكه هاي مش بيسيم با استفاده از فرآيند تحليل سلسله مراتبي فازي را با دو الگوريتم جايگذاري گره هاي مسيرياب مش با استفاده از جستجوي ممنوعه و جايگذاري گره مسيرياب با بهينه سازي ازدحام ذرات با ضريب ساخت و آناليز همگرا، مقايسه كرديم كه استفاده از روش پيشنهادي، ضمن افزايش كارايي شبكه، هزينه‌هاي مسيريابي در شبكه را نيز به‌ميزان قابل توجهي كاهش مي‌دهد.