دستيابي به مولفه هاي تاثير گذار در مناسب سازي فضاهاي شهري با تاكيد بر نيازكودكان

معماري، هنري است كه ما را در بر گرفته است وانسان ها بيش از آنكه بر فضا تأثير بگذارند، از آن تأثير مي پذيرند كيفيت يك فضا در شهر از برآيند مولفه هايي حاصل مي شود كه با شناسائي كاركردها و تاثيرات مناسب هر يك از آنها بر فضا مي توان راهكارهائي براي بهبود كيفيت فضاهاي شهري ارائه داد در طراحي و برنامه ريزي شهري نيز بايد در ارتقا ميزان خلاقيت شهروندان و خاصه نوجوانان و كودكان، گام هايي عملي برداشته شود. امروزه در حوزه ي معماري، توجه به مفاهيم تفريح و ايجاد محيطي مفرح براي آموزش كودكان در طراحي فضاها و محوطه هاي مناسب براي كودكان در راستاي برانگيزش و ارتقا سطح يادگيري،از محورهاي مورد بحث در جامعه علمي است؛ چنانچه عقيده معماران در طرح ساختمان هاي كودكان بر اين اساس است كه با«احساس تعلق به فضا» بتوان خلاقيت آن ها را تحريك كرد و آن ها را به محيط آموزشي جذب كرد. هدف از اين مقاله دستيابي به مولفه هاي تاثير گذار در مناسب سازي فضاهاي شهري با تاكيد نيازكودكان مي باشد. روش تحقيق اصلي به صورت تحليل كيفي و محتوايي و تفسير يافته ها مي باشد. اين پژوهش به طور كلي با تلفيق دو روش كتابخانه اي و پيمايشي انجام گرفته است و شامل دو فاز كلي مطالعات و تحليل است. يافته ها نشان مي دهد كه هر چه مقياس فضا با كودك متناسب تر باشد،كيفيت فضا و تنوع بازي هاي كودكان در آن فضا بيشتر مي شود. محيط هاي كودك گرا علاقه و توجه كودك را جلب كرده و موجب تنوع و جذابيت آن در محيط مي شود. در حالي كه محيط هاي بزرگ كودكان را به جا به جايي و ديدن محيط فرا مي خوانند و نتيجه نشان مي دهدبراي طراحي فضاي مناسب كودك كه بتواند در خلاقيت و يادگيري او نيز تاثيرگذار باشد، توجه به مولفه هاي خاص زير ضروري است: «1.مكان مورد نظر و ويژگي هاي آن؛2.تعيين وسعت مورد نياز؛3.نوع بازي ها و محدوده مورد نياز براي هر يك(سطح خالص بازي)؛ 4.نحوه اجرا و ويژگي هاي كيفي و ساختي محدوده هاي مورد نظر براي بازي؛5.تجهيزات مورد نياز بازي مي باشند.