تأثير بكارگيري دست سازه ها و فعاليت هاي عملي در آموزش مفاهيم زيست شناسي و ميزان اثربخشي آن در آزمون عملكرد

يكي از مشكلات موجود در درك مفاهيم زيست شناسي اينست كه اغلب آنها انتزاعي بوده، درك اين مفاهيم و دسترسي مستقيم به آنها امكانپذير نيست. از نظر متخصصين و صاحبنظران اين حوزه، چنانچه جو و فضاي كلاس مناسب با موضوع آموزش طراحي شود و دست سازه ها و ابزارهاي معناداري در تدريس بكار گرفته شود، ضمن جذاب ساختن فضاي كلاس و تسهيل يادگيري، تأثير بسزايي در معنادار كردن يادگيري نيز خواهد داشت و به دانش آموزان اين توانايي را مي دهد تا آموخته هاي خود را در زندگي واقعي نيز بكار ببرند. مقاله پيش رو به بررسي تأثير دست سازه ها و فعاليتهاي عملي بر يادگيري مفاهيم زيست شناسي و رابطه آن با ميزان موفقيت دانش آموزان در آزمونهاي عملكرد پرداخته است.براي اين مطالعه از 60 دانش آموز دختر مدارس شهر قزوين كه از طريق نمونه گيري خوشه اي در دستترس انتخاب شده بودند آزموني استاندارد و مفهومي شامل مفاهيم كتاب علوم پايه ششم و هفتم بعمل آمد و بر اساس نتايج اين آزمون دانش آموزان در دو گروه همسان قرار گرفتند. به طور كاملا تصادفي در يكي از گروهها تدريس بخش وراثت، دستگاه عصبي و ساختمان چشم انسان با كمك دست سازه ها و فعاليتهاي عملي انجام شد و در ديگري با روشي سنتي سخنراني و بدون استفاده از دست سازه و فعاليتهاي عملي. پس از اتمام آموزش، آزموني شامل سوالات آزمونهاي عملكردي از دانش آموزان هر دو گروه گرفته شد. تحليل نتايج نشان داد تفاوت معناداري بين دو گروه مطالعه وجود دارد. عملكرد گروه دست سازه و فعاليتهاي عملي بهتر از گروه سنتي بود. نتايج اين مطالعه مي تواند براي برنامه ريزان آموزشي، دبيران و دانش آموزان سودمند باشد.