بررسي نسبت نظام آموزشي با الگوي اسلامي–ايراني پيشرفت

مقاله حاضر به‌دنبال بررسي نسبت آموزش عالي با الگوي ايراني- اسلامي پيشرفت مي‌باشد. اينكه آموزش و تعليم و تربيت از ديدگاه اسلام داراي چه مفهومي و چه جايگاهي نزد اسلام دارد. در اين واكاوي امر پژوهش و آموزش به دنبال شناخت و فهم اين مسأله هستيم كه مراكز آموزشي ما اعم از دانشگاه‌ها و مدارس و برنامه‌ها وطرح‌هايي كه در اين حوزه پي‌ريزي و عملياتي مي‌شود تا چه ميزان با اصول و مباني دين اسلام همخواني دارد. از آنجا كه يكي از اركان مهم پيشرفت و سلامت جامعه و افراد و خانواده كه آموزش مي‌باشد مورد توجه دولتمردان و كارشناسان اين حوزه قرار گيرد. و با اهتمام جدي و شايسته نسبت به برنامه‌ريزي آموزشي بر مبناي متون اسلامي و ديني و از همه مهمتر نگاه وحياني و قرآني در اين حوزه اقدام نمايند. يعني همان چيزي كه مورد توجه و جزو اهداف كنفرانس الگوي اسلامي –ايراني مي‌باشد. و تا جايي‌كه مي‌شود از الگوهاي وارداتي و غربي كه ريشه اومانيستي و سكولار دارند جلوگيري به عمل آورد و با بومي سازي و با تدوين برنامه‌ها و اسناد از جمله سند تحول بنيادين آموزش و پرورش و سند چشم انداز 1404و برگزاري همايش‌ها و كنفرانس‌هاي مختلف در اين حوزه به رشد و توسعه آموزش در كشورمان كمك كنيم.