سدره طوبي (مباني نظري پيشرفت در حوزه آمايش بنيادين)

سدره طوبي را بايد نظريهاي در حوزه پيشرفت و زمينه تحقق آرماني در آمايش بنيادين مركز الگو تلقي كرد. آرمانگرايي در فضا، از آرمانشهر افلاطون و فارابي گرفته تا آرمانشهرهاي عصر جديد( آتلانتيس، شهر خدا و...) از جمله آرزومنديهاي ديرينه نخبگان بشري در دستيابي به ايدهآلهاي زيستي بوده است بطوريكه از آن به عنوان مقدمه معرفتشناسي فراورش تمدني در فضا ياد ميشود، اگرچه بسياري از فيلسوفان امروزي با چنين تفكري مرافقت چنداني ندارند و به همين دليل پرداختن در اين حوزه تفكري در نزد بسياري از محققان امري دست نيافتني است با اين وصف اين تفكر از اهميت معنيداري در زندگي بشري پرده بر ميدارد. اگر بتوان ماهيت فرايند پيشرفت را نوعي آرمان استعلايي ترجمه نمود لاجرم اين سوال نيز مطرح خواهد شد كه پيشرفت مستلزم تلاش براي دست يافتن به چه اهدافي خواهد بود و آرمان نهايي يك جامعه آنهم در حوزه تمدن اسلامي چه پيشرانهايي را شامل ميشود. در ايران عصر جديد نيز، آرمانشهرهايي ارائه شده است كه غالبا با نگاه به ايران قبل از اسلام و تمسك به دو اصل هويت ملي و نژاد آريايي و يا با نگاه به ساختارهاي مفهوم توسعه بجاي پيشرفت استوار شده است. اكنون پس از يك قرن تلاش و تجربه، روشنفكران ايران به اين واقعيت معترفند كه اجمالا جامعه ايران با جوامع ديگر متفاوت است و همين تفاوت ميتواند سر منشاء تفاوت در طرح آرمان فضايي سرزمين آنها نيز باشد.حال اگر بپذيريم كه براي پرداختن به فرايند پيشرفت پيش از هرچيز محتاج داشتن نظريهاي در اين زمينه خواهيم بود، آن وقت آمايش فضايي در ظرف ايران نميتواند بدون پشتوانه ارزشهاي منبعث از چهارچوبههاي معرفت اسلامي مطرح شود و لذا سدره طوبي روح ارزشهاي وحياني است كه درقالب نظريه پيشرفت در چارچوبه الگوي اسلامي ايراني جاري ميشود. بعبارتي اين پژوهش كه به اتكا روش پديدارشناختي و تدقيق در مباني معرفت شناسي اسلامي در دانشگاه اصفهان صورت گرفته نشان ميدهد كه: *پيشران اصلي پيشرفت، دستيابي به دو مفهوم بنيادي عدالت و راستي در آرمانشهر سدره طوبي است. *پيشران عدالت و راستي با قاعده مثلث پاسگال گسترش و با اصول سيستمهاي پويا با پسخوراندي منفي، منجر به تقويت، پايداري و سينانرژي نظام آرماني ملي ميشود.