نقش سياستگذاري فرهنگي در استفاده بهينه از آب در الگوي اسلامي ايراني پيشرفته

آب گنجينه مشترك همه انسهاست كه يايد به نسل هاي بعدي سپرده شود. و دسترسي به منابع آب شيرين از مسائل مهم در بيشتر كشورها منجمله ايران مي باشد. باتوجه به رشد جمعيت و خشكسالي بحران آب محسوس تر گشته چرا كه با افزايش روزافزون جمعيت كره زمين، گرمي هوا و بهره برداري بيش از پيش از منابع، اين بحران را جدي تر نموده است. امروزه سياست مداران كشورهاي مختلف اعتقاد دارند كه نحوه استفاده از منابع آب و چگونگي مصرف آن عامل اصلي زندگي، توسعه و محيط است. مصرف بهينه نيازمند فرهنگ سازي پايدار مي باشد و اين خود نيازمند راهكارهايي است كه همه افراد جامعه اهميت و لزوم اين مهم را احساس كنند و فرهنگ بهينه مصرف در تمامي عرصه ها بالاخص استفاده از منابع آب نهادينه شود. در اين حين سياستهاي الگوي مصرف توسط مقام معظم رهبري را با ديد اسلامي را ميتوان نظر قرارداد كه يكي از نكات مهم اين سياستها تمايز قائل شدن ميان مصرف بهينه و مصرف گرايي است. يكي از پايه هاي توليد، اشتغال و توسعه يافتگي است اما مصرف گرايي موجب تحمل گراني و اسراف و هدررفت منابع توليد كشور مي باشد و از نظر دين مبين اسلام ضرورت بهينه مصرف لااقل سه پايه و مبناي محكم اقتصادي و اخلاقي دارد: اعتقاد به مالكيت خداوند متعال؛ در اسلام آمده است كه اموال در اختيار ما از ان خداوند است و نزد ما امانت مي باشد. - اعتقاد به برادري ديني - تكامل معنوي و كنترل لذتهاي مادي. به دليل اهميت و نقش بي بديل آب در زندگي انسان خداوند در قرآن كريم 63 بار به مساله آب اشاره شده است و كلام ائمه اطهار نيز مويد اين مطلب مي باشد در اين رابطه امام جعفر صادق (ع) مي فرمايند: صرفه جويي كاري است كه خداوند آن را دوست دارد و اسراف عملي است كه خداوند از آن بيزار است. مقام معظم رهبري ( مدظله العالي) بارها در سخنان خود با اشاره به الگوي صحيح مصرف بيان دارند كه : اسراف و مصرف گرايي يك بيماري اجتماعي است.