ضرورت توجه الگوي پيشرفت بر برايند مشروعيت شرائع بر پايه آيه چهل‌وهشتم سوره مائده

با اينكه قرآن مجيد،((ذكر للعالمين)) است و نيز آنكه خداوند با فرستادن پيامبراني فراوان به زبان خود آنها، اديان گوناگون را هستي بخشيده، اما جغرافياي كاملاً محدودي از اديان را به گفت آورده است. زيرا در آيات، تنها با شش دين در چهار كشور(عربستان، عراق، ايران، فلسطين) روبرو خواهيم شد؛ حال آنكه اديان ديگري نيز در جهان هستند، كه قرآن كريم از آنها نامي نبرده است. اين جستار با روش گزارشي(توصيفي)-پردازشي(تحليلي)، ميكوشد تا با بازبيني آيهي مباركهي چهل و هشتم سورهي مائده، بگويد آيه، پذيراي پرشماري شريعتهاي ديني است، تا تكشماري آنها و شرط برحقبودن پيروان اين اديان، پيشتازي آنان در انجام كارهاي نيكو است. زيرا به گواه آيات، سرانجام، از آن پرهيزكاران است(العاقبه للمتقين). افزون بر اين، پژوهش در پي آن است تا نشان دهد، آياتي از اين دست به تفسير و تدبر ژرفتري نياز دارند، از آن روي كه تفاسير سنتي گسترهي شموليت آيه را بسيار اندك به ديده آوردهاند، اما واژگان آيه هويداي پهنهي بيشتري است. پسان، از آنجا كه رويارويي(تقابل يا تعامل) با اديان ميتواند هر الگوي پيشرفتي را به چالش بكشاند، دريافت ژرفتر آياتي از اين دست بر آن است تا در انگارهپردازي(طراحي) الگو، جايگاهي شايان را پيشنهاد دهد، هر چند كه كاوش بر اين آيه نشان داد، جستاري ديگر بايد تا برداشتهاي دقيقتري از چنين آياتي را به ديده بنشاند.