معيارهاي عدالت اقتصادي

معيار، ملاك و مناط كلي است كه راه را براي سنجش مفهوم از طريق شاخص آسان مي‌سازد. معيار سنجش ممكن است از روش روابط عِلِّي ـ پيشيني ـ و يا از روش اِنِّي ـ معلولي ـ به دست آيد. در اين مقاله با روش تحليلي توصيفي از طريق تبيين مفهومي، ابتدا چهار مفهوم عدالت اقتصادي به‌صورت مستقل مورد ملاحظه قرار گرفته و تلاش شده براي هر مفهوم در قلمرو خاص خود از روش پيشيني معياري ارائه شود. برپايه معناي تساوي؛ معيار برابري فرصتها به ويِژه در ثروتهاي اوليه و خدمات دولت معرفي شده‌اند. بر مبناي مفهوم حدوسط، معيار اعتدال؛ بر اساس مفهوم استحقاق در قلمرو توزيع سهم عوامل توليد؛ معيار استحقاق سهمي؛ در قلمرو توزيع مجدد بر پايه حق نياز؛ معيار استحقاق حدكفافي و در قلمرو نفقه عيال، معيار استحقاق عرفي و سرانجام در عدم تفاوت فاحش طبقات درآمدي معيار توازن در سطح زندگي، درآمد و ثروت به عنوان معيار عدالت معرفي شده‌اند. بر پايه روايات ائمه معصومين (س) پنج معيار: وسعت در زندگي؛ عزت پيدا كردن حق؛ اقامه سبك زندگي ديني در ميان مردم، برقراري صلح و آرامش، اميد در ميان مؤمنان و نوميدي در ميان دشمنان، به عنوان معيارهاي پسيني عدالت استخراج شده‌اند.