ماهيت رابطه دولت-ملت در الگوي ايراني-اسلامي پيشرفت

بررسي آثار و پيامدهاي پيشرفت در جمهوري اسلامي ايران نشان ميدهد پيشرفت و توسعه به سبك غربي و تنها با جرح و تعديلهاي اسلامي از يك سو نتوانسته است همانند كشورهاي غربي باعث توسعه كشور شود و از سوي ديگر نيز باعث كمرنگتر شدن ارزشهاي اسلامي ايراني شده است. در اين راستا، يكي از ابعاد پيشرفت و توسعه در كشور توسعه سياسي است كه بايد در قالب اسلامي ايراني عملياتي گردد. در اين پژوهش سعي ميگردد به بررسي ماهيت دولت-ملت به عنوان يكي از شاخصهاي پيشرفت سياسي در الگوي اسلامي ايراني پرداخته شود. بنابراين، فرض پژوهش آن است كه قانون اساسي جمهوري اسلامي با تعريف رابطه دولت-ملت به عنوان جرياني دو طرفه و نيز ترسيم ويژگي ها وظرفيت ها و ماهيت ذهني و عيني متمايز آن الگويي از ماهيت دولت-ملت ارائه ميدهد كه منطبق با الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت ميباشد. از اين رو، مسئله اصلي در اين حوزه براي اين پژوهش تشريح نوع يا انواع مسلط اين رابطه در جامعه ايراني اسلامي است كه تحت زعامت ولي فقيه قرار دارد است و بر اساس قانون اساسي تصميماتش فصل الخطاب مي باشد.