نقش اقتصاد دانش‌بنيان در پيشرفت جامعه اسلامي ايراني

برساختهاي به نام اقتصاد دانشبنيان در دهههاي اخير در بين دولتمردان، كنشگران اقتصادي و دانشگاهيانِ علاقهمند به مباحث توسعه اقبال فراواني را به خود معطوف كرده است و صرف نظر از برخي چالشهاي نظري، ريشه در دركي عميق از اهميت دانش در خلق ارزش اقتصادي دارد. در يك اقتصاد مبتني بر دانش، گسترش دانش و مهارتها به نوآوري منجر ميشود كه اين خود، سبب افزايش بهرهوري، افزايش درآمدها و كاهش تورم و بيكاري خواهد شد. بنابراين، با توجه به اهميت بكارگيري دانش در بهبود شرايط اقتصادي، مقاله حاضر تلاش كرده است لازمه توجه و به كارگيري اقتصاد دانش بنيان در جامعه اسلامي ايراني را بررسي نمايد. روش تحقيق به كار برده شده در اين پژوهش توصيفي-تحليلي و همچنين به منظور گردآوري اطلاعات از روش كتابخانهاي استفاده شده است. در نهايت روشن گرديد كه اقتصاد اسلامي يك اقتصاد دوستدارِ دانش است و در اين راستا تشويقها و تجويزهاي فراواني دارد و به خصوص دريچههاي گريزي از تنگناهاي فرهنگي كه مديريت دانش و اقتصاد دانشبنيان با آن روبهروست ارائه ميدهد. خوشبختانه با اتكا به ظرفيتهاي اسلام، ميتوان يك گام به پيش برداشت و ادعا كرد كه بسط روحيه پرسشگري، تفكر و نقّادي توسط اسلام ميتواند در حركت از جامعهي اطلاعات بنياد به جامعه دانشبنياد (در معناي دقيقِ كلمه) كه ميتوان آن را حكمتبنيان نيز ناميد، مفيد است. لذا همانقدر كه پرداختن به بانكداري بدون ربا و امثال ذلك در نيل به اقتصاد اسلامي (به عنوان يك فناوري نرم( مهم است، به همان اندازه نيز استفاده از ظرفيتهاي نهادي اسلام در دانشپايگي اقتصاد اهميت دارد و ميتواند در دنياي واقعي ارزش آفرين باشد.