بررسي نقش روانشناسي گشتالت بر كيفيت نما ساختمانهاي مسكوني (مطالعه موردي بافت تاريخي شهر بابل)

نماهاي شهري يكي از پرنوسان ترين عناصر تاثيرگذار بر كيفيت بصري بنا و در نتيجه كيفيت فضاهاي شهري هستند.اين عناصر مهم ترين عضو از سيماي شهر را تشكيل مي دهند كه همواره زيبايي، هماهنگي و تناسب آنها موجب چشم نوازي سيماي شهر مي شود. امروزه بحران هويت ونداشتن شاخصه هاي زيبايي شناختي درسيماي شهربابل مشهود مي باشد.اين آلودگي بصري در دراز مدت انسان را دچار پريشاني ذهني و روحي مي كند. شناخت عناصر طراحي نماهاي شهري با توجه به روانشناسي محيط در جهت ارائه راهكارهايي براي هماهنگي و هدفمند كردن آنها امري ضروري است. بدين منظور پژوهش حاضر تحليلي بر نظريه گشتالت و تأثير قوانين آن بر نماي ساختمانهاي تاريخي شهر بابل است. روش بررسي توصيفي_ تحليلي_ تاريخي بوده كه برپايه اسناد كتابخانه اي و مطالعه ي ميداني نگاشته شده است. در پايان نگارنده براين عقيده است كه رعايت اصول گشتالت از بعد ادراك بصري به طراحان كمك مي كند تا طرح هاي خود را متعادل سازند، چرا كه اين امر باعث مي شود تا شهروندان به صورت ناخودآگاه از حضور در فضا لذت ببرند.