مطالعه و بررسي سبك ها و آثار برجسته معماري صخره‌اي غرب ايران

ارگانيك ترين نوع معماري كه قوائد آن از طبيعت تبعيت مي‌كند، معماري صخره‌اي است. معماري صخره‌اي در ايران از دوران‌ گذشته وجود داشته كه به دلايل مختلفي ساخته شده‌اند، شكل گيري اين صخره معماري ها متاثر از فضاي جغرافيايي، سياسي و مذهبي محل تشكيل خود مي باشد. غرب ايران يكي از مهمترين كانون هاي حضور اجتماعات انساني از دير باز بوده است كه فرايند شكل گيري جوامع باستاني از ادوار پيش از تاريخ تا دوران تاريخي در آن كاملا مشهود و قابل كنكاش است. در اين مقاله، كه از طريق روشهاي علمي مطالعات اسنادي و كتابخانه اي گرد آمده است، تلاش مي شود تا بتوان از طريق بررسي هاي توصيفي و تبييني به مطالعه اصولي از بناهاي شاخص صخره اي غرب ايران و طبقه بندي سبك هاي به وجود آمده در آنها دست يافت. با توجه به نتايج حاصله در اين تحقيق، خلق و علل وجودي اين بناهاي صخره اي به متغيرهاي مكاني و زماني وابسته، و نوع كاربري ، از پارامترهاي اصلي در آفرينش جلوه هاي متعدد و گوناگوني آنها بوده است. بر اين اساس، سبكها در قالب گوردخمه ها، نيايشگاه ها و قلعه هاي صخره اي مورد بررسي قرار گرفت و مشخص شد كه غرب ايران ازحيث مقابر يا گوردخمه ها از پتانسيل بالايي برخوردار مي باشد.