برسي باغ هاي آموزشي كودكان در مدارس

فضاهاي طبيعي به عنوان مهمترين فرايندهاي تعديل محيط مدارس مي باشد. محيط طبيعي در ارتباط مستقيم با رشد شناختي كودكان از طريق ايجاد فرصت هايي براي اكتشاف، آزمايش، بازي و...است كه باعث بروز رفتارهاي اكتشافي مي شود كه در رشد قدرت تفكر كودكان به خصوص در توانايي براي حل مسأله و خلاقيت آنان موثر است. در سال هاي قبل مطالعاتي در زمينه نوع فضاي سبز در محوطه مدارس و چگونگي تركيب و هندسه آن در فضاهاي آموزشي جهت افزايش كارايي آن انجام نشده است. در اين نوشتار سعي بر معرفي باغ هاي آموزشي كودكان شده است كه با ويژگي هاي فضاهاي آموزشي و اهداف آموزش هم خوان بوده و علاوه بر ايجاد تمايل بيشتر به حضور در آنها امكان رشد همه جانبه كودكان را فراهم سازد. در اين راستا از روش كتابخانه اي استفاده شده است. هدف از انجام اين تحقيق دسته بندي باغ هاي آموزشي و قابليت هر كدام از آنها كه منجر به ارتقاي سطح كيفي فضاي سبز در مدارس و در نتيجه بهبود عملكرد آموزشي مي باشد. روش تحقيق از نوع توصيفي –تحليلي مي باشد.