تأثير افزودن عصاره الكلي بره موم بر فراسنجه هاي توليد گاز در شرايط آزمايشگاهي

مطالعه اي به منظور بررسي تأثير افزودن سطوح مختلف عصاره اتانولي، متانولي و مخلوط اتانولي و متانولي بره موم بر فراسنجه هاي توليد گاز در شرايط آزمايشگاهي انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل: تيمار شاهد (بدون افزودن عصاره)، تيمارهاي 2 تا 5 (تيمار شاهد + سطوح 25، 50، 100، 200 ميكروگرم عصاره اتانولي بره موم)، تيمارهاي 6 تا 9 (تيمار شاهد + سطوح 25، 50، 100، 200 ميكروگرم عصاره متانولي بره موم) و تيمارهاي 10 تا 13 (تيمار شاهد + سطوح 25، 50، 100، 200 ميكروگرم عصاره مخلوط اتانول +متانول) بودند. مايع شكمبه از سه رأس گوسفند داراي فيستولاي شكمبه اي، قبل از خوراك دهي، صبحگاهي جمع آوري و پس از صاف كردن با بزاق مصنوعي با نسبت 1:2 مخلوط شد. نتايج نشان داد بين تيمارهاي آزمايشي از نظر پتانسيل توليد گاز و نرخ توليد گاز اختلاف معني داري وجود داشت (05/0 p). بيشترين مقدار توليد گاز مربوط به تيمار داراي عصاره مخلوط اتانول + متانول با سطح 200 ميكروگرم و كمترين مقدار مربوط به تيمار داراي عصاره متانولي با سطح 25 ميكروگرم بود. از نظر فراسنجه هاي تخميني توليد گاز نيز بين تيمارهاي آزمايشي اختلاف معني داري وجود داشت (05/0 p). از اين نظر، تيمار داراي عصاره مخلوط اتانولي و متانولي با سطح 200 ميكروگرم بالاترين مقدار انرژي قابل متابوليسم، قابليت هضم ماده آلي و غلظت اسيدهاي چرب كوتاه زنجير را داشت. به طور كلي، نتايج اين مطالعه نشان داد كه افزودن سطوح مختلف عصاره الكلي بره موم داراي پتانسيل افزايش توليد گاز مي باشد.