مروري بر كارايي eCG جهت كنترل توليد مثل در گاوهاي شيري

گونادوتروپين جفتي اسب (eCG) به همراه LH،FSH و هورمون تحريك كننده تيروئيد عضو خانواده هورمونهاي گليكوپروتئيني محسوب مي‌شود. در گونه‌هايي به غير از اسب، eCG داراي فعاليت بالاي مشابه LH و FSH بوده و تمايل بالايي در اتصال به هر دو نوع گيرنده FSH و LH را دارد كه اين اثر به نوبه خود باعث تحريك ترشح استراديول و پروژسترون از سلولهاي گرانولوزا و تكاي فوليكول مي‌شود. تزريق eCG در گاوهاي شيري باعث كاهش تعداد فوليكولهاي آترتيك، بسيج تعداد بيشتر فوليكولهاي كوچك، رشد پايدار فوليكولهاي با اندازه متوسط و بزرگ و بهبود پيشرفت فوليكول غالب و فوليكول پيش از تخمكگذاري مي‌شود. در نتيجه، كيفيت جسم زرد فاز لوتئال بعدي بهبود يافته و ترشح پروژسترون افزايش مي‌يابد. درمان گاوها با eCG در صورت عدم وجود فوليكول غالب منجر به تسريع رشد همزمان چند فوليكول و ايجاد تخمك‌گذاري چندتايي و در صورت حضور فوليكول غالب سبب تسريع روند رشد آن طي دو روز اول پس از درمان ميشود. بر اساس اين خصوصيات، درمان با eCG براي كنترل فعاليت توليد مثل گاوها به منظور اهداف ذيل انجام مي‌گيرد الف) بهبود عملكرد توليد مثل در مراحل اوليه پس از زايش ب) افزايش رشد فوليكولها و افزايش تخمك‌گذاري ج) بهبود ميزان باروري در گاوهاي با تخمك‌گذاري تاخيري د) استفاده در برنامه هاي همزماني و تلقيح در زمان ثابت ه) تحريك افزايش غلظت پروژسترون در طي فاز لوتئال بعدي و در نهايت و) براي ايجاد سوپراوولاسيون. تمام اثرات مثبت اين هورمون هميشه در گاوهاي داراي چرخه قابل مشاهده نيست و اين تاثير در دامهايي كه ترشح LH و فعاليت تخمداني آنها كاهش پيدا كرده از قبيل اوايل پس از زايش، گاوهاي با نمره بدني پايين، با دوره آنستروس طولاني و تحت شرايط تنش گرمايي بارزتر مي‌باشد. مطالعه حاضر جزئيات موارد استفاده از eCG براي بهبود كارايي توليد مثلي در گاوهاي شيري را مورد بررسي قرار مي‌دهد.