مقايسه تاثير برخي تك لپه¬ايها و دو لپه¬ايهاي چندساله در كاهش رواناب

پوشش گياهي در كاهش تلفات خاك و روانا ، افزايش نفوذپذيري خاك، افزايش مواد آلي خاك و حفاظت خاك بسيار موثر مي-باشد. لذا در اين تحقيق چند گونه تك لپه و دولپه مرتعي در كرتهاي آزمايشي كشت گرديده و تحت باران مصنوعي و سيلاب قرار گرفتند تا مشخص گردد كدام اندام از گياهان در كاهش رواناب و حفاظت خاك موثرتر مي¬باشند. نتايج نشان داد Cynodon dactylon با ايجاد ساقه¬هاي متعدد و رونده‏ و گونه¬هاي Poa bulbosa وHordeum bulbosum با ايجاد ساقه و برگهاي متعدد به خوبي در كاهش فاكتورهاي جريان-فرسايش و هدايت آب به داخل خاك موثر بودند. ريشه¬هاي گياهان دولپه¬اي Poterium sanguisorba و Medicago sativa هم موجب تراكم خاك اطرافشان بودند. بطور كلي، اين تحقيق نشان داد كه ارتفاع گياه و طول ريشه و همچنين سطح تاج پوشش و سطح ريشه تاثير چنداني در كاهش فاكتورهاي جريان-فرسايش نداشتند، اما تعداد ساقه مهمترين فاكتور در كاهش رواناب بود. در واقع تعدد ساقه و كوتاهتر بودن آن با پارامترهايي چون عمق آبشويي، طول شسته شدگي خاك، طول حركت سيلاب، طول خوابيده شدن گياه در اثر سيل و سرعت پيشروي آب نقش موثر داشته و با آن رابطه معكوس دارد.