آناليز كلان داده ها در جهت برنامه ريزي شهري و ايجاد شهر هوشمند

در سال هاي اخير، اين سوال كه چگونه مي توان هوشمندانه در درون شهر زندگي كرد؟ مقوله اي است كه توجه سياست -گذاران و حتي صنايع خصوصي را به خود جلب كرده است و به عنوان پرسش اصلي ما در اين مقاله مطرح ميشود. برمبناي رويكردهاي جديد مديريتي، شهرهاي هوشمند يا «SMART CITY» به عنوان بازوي اجرايي تحقق توسعه در شهر‌ها مطرح و تعريف شده اند. شهر هوشمند محصول يك نوآوري است و به مثابه سامانه‌هاي قلمرويي پيشرفته اي است كه همراه با نوآوري، ادغام كننده فضاهاي همكاري ديجيتالي به‌شمار مي‌رود.امروزه مديران با پديده اي بنام شهرنشيني روبرو هستند وشهرهاي امروزي، كه تقريبا نيمي از جمعيت جهان در آن ها زندگي مي‌كنند، به عنوان شبكه ها و سيستم هاي پيچيده اي در نظر گرفته شده و از اجزايي مانند: شهروندان، صنايع و كسب و كار، حمل و نقل، ارتباطات، زيرساخت هاي انرژي، خدمات شهري و ديگر زير سيستم هاي شهري، تشكيل شده اند بطوري كه شهر هوشمند در ادبيات مديريتي و سيستمي، به عنوان يك كلان سيستم هوشمند شناخته شده كه به صورت هوشمند مديريت مي شود.شهر هوشمند مفهومي بين رشته‌اي دارد و بخش زيادي از آن به حوزه مديريت شهري مربوط مي‌شود و آنچه كه در اين ميان به مديران شهري براي تصميم سازي كمك مي كند هوش تجاري مبتني بر داده هاي بزرگ است كه از طريق ابزارهاي متعددي قابليت هايي اساسي در هوشمندي شهرها ايجاد مي كنند و به آنها براي پيش بيني ها و اقدامات سريع در مقابل تغييرات امكان پاسخگويي مي دهد. مقاله حاضر ضمن بررسي رويكردها والزامات دستيابي به شهري با مختصات متناسب با اين دوران و با قابليت هاي شهري هوشمند درصدد است كه به معرفي متغيرهاي مورد توجه در فرآيند هوشمندسازي شهري و نحوه ي هماهنگي اين اجزا و كاركرد بهينه آنها در اين مسير به واسطه تحليل كلان داده ها بپردازد و از ديدگاه نگارنده فراهم آوردن اين فرصت براي بررسي نمونه هاي موفق در سطح شهرهاي دنيا و تحليل و معرفي ابزارهاي استفاده شده در اين جهت، مي تواند مسيرحركت در رسيدن به آسايش ورفاه شهروندان را درشهري به مختصات عصر اطلاعات فراهم سازد .