مقايسه روش هاي مختلف افزايش مقياس در شبيه سازي مخازن شكاف دار با تراوايي 1000 ميلي-دارسي و انتخاب بهترين روش در اين مخازن

ورودي اوليه شبيه سازي مخازن نفتي، داده ها و مدل هاي زمين شناسي مي باشند؛ كه استفاده مستقيم آن ها در شبيه سازي عملي نمي باشد[1]. دليل آن علاوه بر تعداد زياد داده هاي زمين شناسي، محدوديت زماني و اقتصادي نيز مي باشد. زيرا هرچه تعداد داده ها بيشتر باشد زمان شبيه سازي و به تبع آن، هزينه شبيه سازي افزايش پيدا مي كند[2]. لذا درشت كردن بلوك ها و تخصيص خواص فيزيكي به آنها نوعي اجبار مي شود، كه به ترتيب آن ها را روش هاي شبكه بندي و افزايش مقياس مي نامند[3]. در اين مقاله، روش هاي قديمي افزايش مقياس را كه براي مدلسازي ناهمگن به كار مي رفتند، مطرح شده و سپس، روش جديدي را جهت غلبه بر محدوديت هاي موجود ارائه مي شود كه بر مبناي اصول افزايش مقياس داده هاي تراوايي مي باشد. اين روش مدل سازي مخزن بر مبناي يك مدل ساده استاتيكي دو بعدي 128*128 ساده و گسل دار، دو فازي آب و نفت مي باشد، همچنين براي ساده سازي مسئله در شبيه سازي توسط برنامه اكليپس، فشار مويينه برابر صفر و تراوايي مخزن در جهت هاي x و y يكسان در نظر گرفته شده اند. نتيجه پژوهش نيز بر اين شد كه در مخازني كه داراي گسل با تراوايي صفر مي باشند، بهتر است از روش ميانگين گيري هندسي براي داده هاي تراوايي استفاده كرد. به دليل ساده بودن اين روش از لحاظ مفهومي، ميتوان به ميادين با ناهمگني بالاتر نيز توسعه داده شود.