بررسي رديف و قافيه و حدود آن در شعر لكي با تكيه بر اشعار ملاپريشان لك

ادبيات بومي و محلّي انعكاس ادبيات رسمي هر كشور در زبان‌هاي غيررسمي آن است و معمولاً از قوانين ادبيات رسمي تبعيّت مي‌كند؛ امّا ادبيات محلّي با ادبيات رسمي تفاوت‌هايي مي‌يابد كه اين تفاوت‌ها معمولاً در جهت ساده كردن قوانين ادبيات است و به همين دليل تساهلاتي در قوانين به وجود مي‌آيد. از جمله‌ي اين عناصر كه شايد بيشتر از هرچيز اين روند در آن مشاهده ‌گردد، موسيقي كناري(رديف و قافيه) است كه در اين نوشتار به صورت اسنادي و كتابخانه‌اي روند آن در اشعار ملاپريشان بررسي مي‌شود. با بررسي قافيه‌ي اشعار به جا مانده از ملاپريشان روشن شد كه اين روند در شعر ملاپريشان در جهت ساده كردن است و در آن بسياري از قوانين رسمي رديف و قافيه ناديده گرفته مي‌شود. عمده‌ترين ويژگي رديف اشعار وي كم بودن رديف و سادگي آنهاست؛ اما در عين حال رديف پيوند استواري با احساسات شاعر دارد و هرجا احساساتش تحريك شده بسيار بيشتر از رديف استفاده كرده است. در حوزه ي قافيه هم نيز قوافي وي ساده و فاقد ارزش موسيقايي چشمگيري هستند و تعداد واج‌هاي مشترك قافيه بسيار محدود و منحصر در قوافي دو واجي يا سه واجي است. هرچند گاه سعي مي‌كند، با استفاده از قافيه‌هاي مؤسسه و مُردَف اين ضعف را جبران كند. قافيه‌هاي معيوب ملاپريشان هم نسبتاً زياد است و مي‌توان آنها را به قافيه‌هاي غلط و قافيه‌هاي معيوب تقسيم نمود.