بررسي جامعه شناختي »قصه هاي مشدي گلين خانم» بر اساس نظريات ميشل دو سرتو

قصه يكي از قديمي ترين نمونه‌هاي قوۀ تخيل انسان به شمار مي‌آيد. قصه جزئي از فولكلور است كه در طي زمان به نسل‌هاي بعدي منتقل شده است. آنها منابع مهم فرهنگ و تفكر و كيفيت زندگي ،آرمان‌ها، اخلاق، مبارزات آن مردم مي باشند. در اين مقاله ما به بررسي جامعه شناختي قصه هاي عاميانه «مشدي گلين خانم» با تكيه بر نظريات ميشل دو سرتو فيلسوف فرانسوي و محقق در زمينه تاريخ، اسطوره و فرهنگ خواهيم پرداخت. نظريات او مخالف نظريات ميشل فوكو فيلسوف معاصر فرانسوي است. او اين نظريه كه مطابق آن افراد موجودات منفعل هستند، و نمي توان توده ها را به عنوان يك كل همگن در نظر گرفت، مخالف است. تئوري فوكو نوعي «عدم تحرك» را تلقين مي كند. در حاليكه سرتو، بر نقش فعال افراد كه در اعمال روزمره آنها و از جمله در ادبيات شفاهي وجود دارد و او آنها را «نيرنگ» مي نامد تأكيد دارد.