خلاقيت و نوآوري؛ ساختاري اساسي در پيشرفت و بهره وري سازمان

خلاقیت در سازمانها به عنوان فرآیندی كه به موجب آن ایده های جدیدی كه نوآوری را در توسعه و ارایه فكر و طرح نوین برای بهبود ارتقای كمیت یا كیفیت فعالیت های سازمان می یابند، مطرح می شوند . آفرینش آمیزه ای بدیع برای حل تناقضات، درقالب یك ایده است كه خارج از محدوده جواب موجود قرار می گیرد .ارایه كیفیت های تازه ای ازمفاهیم و معانی است . شكل دادن تجربه ها در سازمان بندی های تازه است. كلیدی ترین مساله در جامعه ما و تمام جوامع در حال توسعه، خلاقیت و نوآوری درسطح بهره وری سازمان است. امروزه خلاقیت و نوآوری نه به عنوان یك نیاز بلكه به عنوان شرط بقاء هر سازمان یا جامعه تلقی گردیده و بر آموزش و كسب مهارت های لازم در بكارگیری این استعداد ویژه بشری تاكید بسیاری شده است. با توجه به ضروری بودن موضوع، در این مقاله سعی شده است كه خلاقیت و نوآوری به عنوان پارادایمی اصولی و ضروری در پیشرفت و بهره وری سازمان ها مورد بررسی قرار گیرد. نتایج نشان می دهد كه خلاقیت و نوآوری برای ماندگاری هر سازمانی لازم است و درطی زمان، سازمانهای غیرخلاق از صحنه محو می شوند و اگر چه چنین سازمانی ممكن است در عملیاتی كه در یك مقطع از عمرخود درگیر آن است، موفق باشد ولی سرانجام مجبور به تعطیل یا تغییر سیستم خواهد شد. پرورش خلاقیت و به همراه با فرآیند نوآوری، در نهاده ها موجب بالا بردن سطح اثرگذاری و كارآیی كاركنان در سازمانها گردیده و طبق فرآیند حل خلاق مسئله درشرایط ایده آل سازمان می تواند با تغییرات وارده به سیستم هم سو شده و به هدف بهره وری بیشتر دست یابد.