سياست هاي حمايت از انرژي هاي نو در كشورهاي مختلف جهان

دسترسي كشورهاي در حال توسعه به انواع منابع انرژي، براي توسعه ي اقتصادي آنها اهميت اساسي دارد. پژوهش هاي جديد نشان داده كه بين سطح توسعه ي يك كشور و ميزان مصرف انرژي آن كشور، رابطه ي مستقيمي برقرار است. باتوجه به ذخاير محدود انرژي فسيلي و افزايش سطح مصرف انرژي درجهان فعلي، ديگر نمي توان به منابع موجود انرژي متكي بود. امروزه بحران هاي سياسي، اقتصادي و مسائلي نظير محدوديت دوام ذخاير فسيلي، نگراني هاي زيست-محيطي، ازدحام جمعيت، رشد اقتصادي و ضريب مصرف همگي مباحثي هستند كه فكر انديشمندان را در يافتن راهكارهاي مناسب درحل مناسب معضلات انرژي در جهان، به خصوص بحران هاي زيست محيطي، به خود مشغول داشته است. بديهي است امروزه، پشتوانه ي اقتصادي و سياسي كشورها، بستگي به ميزان بهره وري آنها از منابع فسيلي دارد و تهي گشتن منابع فسيلي، تهديدي براي اقتصاد كشورها است. خوشبختانه، بيشتر كشورهاي جهان با وجود عوامل بازدارنده ي زيادي، به اهميت و نقش منابع مختلف انرژي، به ويژه انرژي هاي تجديدپذير(نو) در تأمين نيازهاي حال و آينده پي برده و امروزه انرژي هاي نو به رغم ناشناخته ماندن، به سرعت در حال گسترش و نفوذ است وغفلت از آن، غيرقابل جبران خواهد بود، انرژي خورشيدي، بادي، آبي، بيومس، بيوگاز و انرژي زمين گرمايي از عمده ترين منابع انرژي هاي پاك مي باشند. وقوع سه عامل: تغييرات آب وهوايي بر اثر انباشت گازهاي گلخانه اي در جو، افزايش تقاضاي مصرف انرژي برق درسراسر جهان، گشوده شدن چشم انداز نويدبخشي در مورد انرژي هاي تجديدپذير، سبب ايجاد نقطه عطفي براي انرژي-هاي تجديدپذيرشده است.