بررسي دبي نشت سد خاكي در حالت غير اشباع با نوسانات حجم آب مخزن با استفاده از روش هاي Rawls et al (1982) و Casrel and Parrish ( 1988) ( مطالعه موردي سد Maneciu )

طرح اقتصادی و بهینه در مهندسی عمران از اولویت های طراحی بشمار می رود. در واقعیت بدنه سد در حالت غیر اشباع قرار دارد كه عدم توجه به این نكته منجر به غیر اقتصادی شدن طرح از جمله افزایش ابعاد هندسی زهكش ها و فیلترها و هسته رسی میگردد. در این مطالعه با تغییر تراز آب مخزن میزان دبی نشت از بدنه سد خاكی، ماتریس مكش و تغییر فشار آب حفره ای در حالت غیر اشباع با دو روش پیشنهادی Rawls و Casrelتعیین گردیده و نتایج تغییرات دبی نشت در تراز آب ثابت در حالت اشباع و غیر اشباع مقایسه شدند. مشاهده شد كه با كاهش تراز آب ، دبی عبوری از مقطع هسته سد كم شده و همچنین در روش Casrel دبی عبوری از مقطع در مقایسه با روش Rawl بیشتر است