تحليل محتوايي اشعار ملك‎الشعرا بهار قبل از مهاجرت به تهران

محمدتقي بهار يكي از شاعران و نويسندگان بزرگ معاصر است. شخصيت بهار علاوه بر شاعري و نويسندگي به لحاظ فعاليت‎هاي سياسي و اجتماعي‎اش نيز درخور توجه بوده است. به اين جهت همواره در محافل ادبي و كتاب‌ها و نشريات علمي و ادبي از ابعاد شخصيتي او ياد مي‎شود. در آغاز شاعري كه در مشهد به سر مي‎برد و بعد از فوت پدرش، محمدكاظم صبوري، مظفرالدين شاه او را به مقام ملك‎الشعرايي آستان قدس رضوي منصوب كرد. اگرچه خيلي زود به تهران مهاجرت نمود و فعاليت‎هاي سياسي خود را آغاز كرد ولي از ايام زندگي او در مشهد اشعار فراواني به يادگار مانده است كه به لحاظ محتوا و مضمون با اشعار دوره‎هاي بعدي تفاوت‎هاي قابل ملاحظه‎اي دارد. تحليل اين اشعار و بررسي مضامين مورد توجه او در اين برهه از زمان مي‌تواند كمك شاياني به شناخت بهار و معرفي او به نسل جوان باشد. بر اين مبنا سئوال پژوهش آن است كه مهاجرت ملك‎الشعرا بهار به تهران و فعاليت‎هاي سياسي به لحاظ محتوايي چه تأثيري بر اشعار او گذاشته است؟ آيا مي‎توان بين اشعار اين دو دوره از حيات او تفاوتي قائل شد؟ در اين مقاله براي شناخت بهتر انديشه‌هاي ملك‌الشعرا بهار، محتوا و مضمون اشعار او در دوران آغازين شاعري‌اش؛ يعني زماني كه در مشهد بوده و هنوز به تهران نرفته بود، مورد بررسي قرار گرفته و طبقه‎بندي محتوايي شده است.