بهار، تقيه، رضاخان (بررسي و تطبيق عملكرد ملك¬الشعراي بهار در برابر رضاخان، با تاكيد بر اصل تقيه )

اين مقاله به بررسي زندگي ملك¬الشعراي بهار، با تاكيد بر نقاطي كه به ¬جاي قرار گرفتن در اوج، در حضيض واقع¬ شده¬اند مي¬پردازد. در واقع هدف اين مقاله بررسي¬ و تطبيق عملكرد بهار با اصل عملي تقيه در مقابل استبداد و ديكتاتوري رضاخان ميرپنج است، كه عده¬اي نا آگاه با نگاهي جزئي¬نگر تلاش¬هاي بي¬نظير اين آزادمرد بزرگ را ناديده انگاشته و با بي¬خبري از عملكرد اسلامي او در مقابل رضاخان، او را با آنچه كه شايسته¬ي يك منافق است، توصيف مي¬كنند. اين هدف در اين مقاله از طريق بيان تعاريف، آيات و رواياتي كه از منابع معتبر در مورد تقيه اخذ شده است مورد پيگيري قرار گرفته و با مقايسه عملكرد مرحوم بهار با اين تعاريف و روايات اين را ثابت مي¬كند، كه آنچه او انجام داده است (كه منظور سرودن اشعاري در مدح رضاشاه و دادن تعهد به پيروي از او مي¬باشد)، در قالب تقيه جاي دارد و بر اين اساس جز عمل به احكام الهي نبوده است و اگر آن طور عمل نمي¬كرد، بنا به روايتي از امام صادق-(ع) از دين خارج مي¬شده است. به موجب اين اصل و طبق روايتي ديگر از رسول اكرم(ص)كه بيان مي¬فرمايند: «اطاعت از سلطان در صورت تقيه واجب است»، مرحوم بهار هيچ كاري به جز امري واجب، براي حفاظت از جان و خانواده و بقاي نفس انجام نداده است. اين مقاله نيز، به جز اين امر چيز ديگري را بيان نكرده است، و هدف از اين نوع نگاه كسب عبرت از آزادمرداني است كه آزادگي را شاه¬راهي براي عبوديت قرار دادند.