ايران و هويت ايراني در آثار و افكار ملك الشعراي بهار

اين مقاله به بررسي انديشۀ ايراني و هويت ايراني بهار در ديوانش مي‌پردازد. ابتدا به شعر مشروطه و ويژگي‌هاي آن پرداخته‌شده و سپس دربارۀ مفاهيم متعدد وطن در اشعارش كه شامل وطن ايراني و وطن ايراني- اسلامي است، پرداخته شد. درنهايت معلوم شد كه در انديشۀ بهار ايران و هويت ايراني جايگاه برجسته‌اي دارد. نگرش زيباشناسانه، هنرمندانه و اعتدال گرايانه بهار در ارتباط با وطن بيش از هر چيز در اشعارش بازتاب يافته است. وي به انتقاد از اوضاع داخلي كشور مي‌پردازد، بيگانگان را موردانتقاد قرار مي‌دهد، از افتخارات و مظاهر فرهنگي ايران ياد و به ارزش‌هاي ديني و مذهبي افتخار مي‌كند، جلوه‌هاي زيباي طبيعت ايران را به نمايش مي‌گذارد و مكرر از مفاخر و مآثر گذشته نام مي‌برد. هم‌چنين تا واپسين لحظات عمر، با قلم، در سنگر مبارزه عليه دشمن و دفاع از ميهن، قدم مي‌گذارد و در آيينه نظم و نثرش زبان وطن خويش مي‌شود. در اين مقاله بر آنيم تا با ارائه مفاهيم گسترده و گوناگون وطن در اشعار ملك‌الشعراي بهار، ديدگاه وي را در ارتباط با ايران و هويت ايراني تبيين و تحليل كنيم.