اسطوره و قهرمانان اساطيري در شعر بهار

هدف پژوهش حاضر، بررسي «اسطوره و قهرمانان اساطيري در شعر بهار» است. اين پژوهش به شيوه كتابخانه-اي، به بررسي شناخت شخصيت¬هاي اساطيري ايراني و كاربرد آن در شعر بهار پرداخته است. در ذهن بهار ايران، (يك كل) غير قابل تجزيه بود و براي او ايران پيش از اسلام و پس از اسلام يكي بود و گرايش او به تاريخ و اسطوره و قهرمانان اساطيري به معناي نفي ايران اسلامي نبود. بلكه بيشترين انگيزه وي در پرداختن به اساطير، شناخت گذشته و گذشتگان، عبرت گرفتن از گذشته، عشق به ايران و قدمت و كهنسالي ايران، اعتقاد به ريشه¬ي اهورائي و قداست كشور ايران مي¬باشد. از مضامين پركاربرد اساطيري در ديوان اشعار بهار، شخصيت¬هاي اساطيري انساني، پهلوانان همچون آرش، رستم، كساني كه در راه وطن، جان خود را بركف نهاده¬اند و پادشاهان جمشيد، ، انوشيروان و... . كه دادگري را پيشه¬¬كردند و ايران را از تاريكي نجات دادند. نمونه موجودات اساطيري غيرانسان شامل، پرندگان افسانه¬اي همچون سيمرغ، ديو و اژدها مي¬باشد. همچنين بهار، آيين¬هاي اسطوره¬اي و كوه¬هاي اسطوره¬اي را در ديوان خود به وفور به كار برده است.