سبك شناسي بهار

يكي از فنون ادبي فارسي كه متاسفانه خاورشناسان و ايرانيان تا دوره اخير از آن بي خبر بودند، سبك شناسي است كه در قرن اخير مطمح نظر ادبا قرار گرفت. سبك درلغت تازي به معني گداختن و ريختن زر و نقره است ولي ادبا قرن اخير ، سبك را مجازا طرز خاصي از نظم يا نثر استعمال كرده اند و تقريبا آن را دربرابر اروپاييان نهاده اند. سبك در اصطلاح ادبيات عبارت است از روش خاص ادراك و بيان افكار و به وسيله تركيب كلمات و انتخاب الفاظ و طرز تعبير سبك به يك اثر ادبي وجهه خاص خود را از لحاظ صورت و معني القا مي كند. سبك شناسي علمي است كه در نتيجه ترقي زبان فارسي و توجه دوست و مردم به نشر و ترويج اين زبان در اين چند سال اخير موجود گرديد. از آنچه گذشت آشكارشد كه سبك هر نويسنده و يا گوينده حاكي از طرز بينش و ادراك اوست. از جهان بيرون و چون هركس عالم را از درچيده چشم خود مي بيند ما نيز در مطالعه سبك وي بايد معلمان محيط مصنوعي را براي خود ايجاد كنيم. محمدتقي بهار ملقب به ملك الشعراي بهار يكي از برجسته ترين شعراي قرن معاصر است كه يكي از كتاب هاي او سبك شناسي است. سبك شناسي به معناي حقيقي خود در ايران سابقه اي نداشته است لذا دراين مقاله محقق با روش كتابخواني در مورد سبك شناسي بهار مطالبي ارائه خواهد داد. مفهوم سبك شناسي در آثاربهار چگونه است؟ در اين پژوهش ازروش كتابخواني استفاده شده است.