بررسي مضمون وطن در شعر ملك الشعراء بهار و رشيد سليم خوري (شاعر قروي)

وطن از ديرباز به عنوان مهمترين مضمون شعري شاعران آزادي خواه مطرح بوده است. ملك الشعراء بهار از شعراء مشروطه، مضمون وطن را در جلوه هاي گوناگون به تصوير كشيده است. وي با توجه به اوضاع داخلي كشور ، بيگانگان را مورد انتقاد قرار داده و از افتخارات و مظاهر فرهنگي ايران ياد و به ارزش هاي ديني و مذهبي افتخار مي كند. وي در آينه ي ادبيات خود، زبان وطن خويش مي شود. رشيد سليم خوري از شعراء مهجر، شاعرديگري است كه عشق به وطن با روح و خون وي در آميخته و قلبش به ياد وطن مي تپد و شهرتش را وامدار شعر وطني اش مي داند . شعر وي رنج هايي است كه بر ملت عرب وارد شده كه در طي آن روح يك مبارز ملي با انگيزه اي قوي جريان دارد. در ديوان هر دو شاعر اشعار فراواني با موضوعات وطني ، سند انديشه وطن گرايانه و صداي بلند آزادي خواهي شان است. در اين مقاله بر آنيم با توجه به اينكه عشق به وطن در اشعار هر دو شاعر موج مي زند و هر دو برخاسته از عصري هستند كه وطنشان گرفتار حضور بيگانگان يا نابخردان حاكم است ؛و نيز با در نظر گرفتن وجود تفاوت زباني، محيطي و همساني هاي بسيار در نگرش آنان به وطن ، به بررسي اين مضمون در شعر اين دو شاعر ملي گرا بپردازيم.