انتقادهاي سياسي ملك الشعراي بهار

تحول ادبيات در دوره ي مشروطه در مقايسه با همه ي دوره هاي ادب فارسي بي سابقه بوده است و تحولات اجتماعي و آشنايي با مكاتب فكري و ادبي اروپا ، در اين دوره باعث بيداري و شكل گيري افكار آزادي و آزادي خواهانه و در نتيجه اشعار سياسي شاعران ايران از جمله بهار شد. اين پژوهش بر آن است تا جلوه هاي انتقاد ، مخاطبان و اهداف انتقادهاي سياسي را در اشعار ملك الشعراي بهار به روش تحليلي – توصيفي مورد بررسي قرار دهد . نتايج تحقيق نشان از آن دارد كه تمام سعي بهار در راه روشنگري و بيداري مردم و در دفاع از آزادي و اعتلا و استقلال وطن گذشت و در اين راه ماهها در تبعيد و زندان بسر برد و با تلاش و سرودن اشعار خود و انتقاد از سران حكومت حتي شاه ؛ توانست به اهداف وطن پرستانه ي خود دست يابد. او ، در برابر استبداد حاكم بر جامعه ايران با سر دادن افكار آزادي خواهانه و وطن خواهي به نوعي پايداري و ايستادگي نموده است.