بهار و انديشه هاي سياسي در اشعارش

محمد تقي بهار ملك الشعراء (ولادت 1266- وفات 1330) بي ترديد بزرگترين گوينده ي پارسي در چند قرن اخير از تاريخ ادبي ايران است. او نه تنها شاعري زبان آور و بلند انديشه، بلكه در همان حال محققي بزرگ و نويسنده يي فعال و استادي لايق و روزنامه نگاري مبتكر و پرارزش بود. فعاليت ممتد ادبي وي كه از نخستين سالهاي جواني آغاز شد نزديك به نيم قرن امتداد داشت و در تمام اين مدّت طولاني با نتايج بسيار سودمند همراه بود. او مسلماً يكي از اركان تكامل و تحور صوري و معنوي نظم و نثر در دوران معاصر استبدون ترديد ملك الشـعراي بـهار يـكي‌ از‌ مانده‌گارترين‌ چهره‌هاي ادبي و سياسي تـاريخ مـعاصر ايـران است.اديب‌ و سياست‌مداري‌ كه در دهه‌هاي اخير در خصوص آرا و افكار و مبارزات سياسي‌اش پژوهش‌هاي زيادي صورت گرفته است. اين مقاله به بررسي انديشه سياسي بهار در اشعارش مي پردازد. اين تحقيق با روش توصيفي- تحليلي به بررسي اشعار بهار و زندگي او مي پردازد.