شگردهاي طنزآفريني استاد ملك الشعراء بهار

طنز يكي از شاخصه‌هاي ادبيات انتقادي و اجتماعي است. در محيطي كه به هر علتي نمي‌توان به صورت جدّي واقعيت‌هاي تلخ را بيان كرد، طنز با ظرافت و لطافت مخصوص خود وارد ميدان شده، نقش خويش را ايفا مي‌كند. هر يك از شاعران و نويسندگان در آفرينش طنز از روش ها و شگردهاي متنوعي بهره جسته‌اند. سبك و شيوه طنزپردازي بهار برخاسته از شرايط حاكم بر دوره مشروطه است. استاد بهار با ديدي روشن و نگاهي منتقدانه به روزگار خويش مي نگرد و با زبان اعتراضي و انتقادي به بيان مسائل اجتماعي و سياسي دوران خويش مي پردازد، اين مقاله بر آن است تا به بررسي شگردهاي طنز آفريني ملك الشعراء بهار در ديوان اشعار وي بپردازد . زيرا فرض ما بر اين است كه او در اشعارش از شگردهاي گوناگون طنز بهره برده است .تا جايي كه شايد بتوان گفت از ويژگي‌هاي مهم سبك فردي وي، شگردهاي گوناگون طنز پردازي اوست. لازم به ذكر است كه روش تحقيق در اين مقاله تحقيقي و توصيفي بوده تا جايي كه اغلب اشعار طنز اين شاعر گرانقدر استخراج شده و مورد بررسي قرار گرفته است.