تجلّي وطن در اشعار ملك الشعراي بهار و احمد رامي

شعر فارسي و عربي از ديرباز پا به پاي هم راه سپرده¬اند و ما همواره به دليل برخي شرايط شاهد تأثير و تأثر اين دو زبان بوده¬ايم. يكي از موضوعات اساسي شعر فارسي در عصر مشروطه «وطن» است كه فهم درست پيام شعر اين دوره، تا حدي بستگي به شناخت جايگاه آن است. تلقي شاعران اين دوره از مفهوم«وطن»، با مفهوم آن در گذشتگان متفاوت است. ملك الشعراي بهار از جمله شاعران عصر مشروطه است در بسياري از اشعار خود به وطن و سرنوشت آن اشاره دارد. او را شاعر آزادي و ستايشگري دانسته¬اند. و نيز از شاعران معاصر مصري احمد رامي در اشعارش بسيار از وطن خود، سخن گفته و آن را توصيف و به آن افتخار مي¬كند در اين جستار برآنيم با روش توصيفي- تحليلي به تطبيق اشعار ميهني دو شاعر و جلوه¬هاي مشترك وطن دوستي اشعارشان پي ببريم، از جلوه¬هاي مشترك وطن دوستي در اشعار رامي و بهار ر 1- عشق به وطن2- تلاش براي اقتدار كشور و دعوت به مبارزه براي حفاظت از وطن 3- دعوت به همبستگي و يكپارچگي براي وطن4- وصف مظاهر طبيعت وطن 5- افتخار به گذشتة وطن6- افتخار به رهبر وگراميداشت پيشواي ملت 7- اميد به روشنايي و پيروزي كشور8- رنگ و بوي غربت.