رديابي سروگروپ هاي 157O، 26O، 45O، 103O، 111O، 121O و 145O در سويه هاي اشرشياكلي توليد كننده¬ي شيگاتوكسين به دست آمده از مدفوع گاو با استفاده از PCR

هدف از انجام اين مطالعه رديابي سروگروپ هاي 157O، 26O، 45O، 103O، 111O، 121O و 145O در سويه هاي اشرشياكلي توليد كننده¬ي شيگاتوكسين به دست آمده از مدفوع گاو در ايران بود. در اين مطالعه مجموعه¬اي از سويه¬هاي STEC (تعداد = 50) طي چهار مرحله شامل نمونه گيري از مدفوع گاوان، جداسازي اشريشياكلي، غربالگري مولكولي ژن هاي شيگاتوكسين (stx) و ذخيره¬سازي سويه هاي STEC تهيه گرديد و نهايتا جدايه¬هاي STEC از نظر سروگروپ O با استفاده از واكنش زنجيره اي پليمراز (PCR) ارزيابي شدند. فراواني stx1 (52 درصد) با فراواني stx2 (64 درصد) تفاوت چشمگيري نداشت (1/0=p) و 16 درصد جدايه¬ها حامل stx1 و stx2 به طور همزمان بودند. به¬علاوه، 36 درصد و 80 درصد جدايه¬ها به ترتيب براي eae و ehxA مثبت بودند. سه سروگروپ غير-157O مهم شامل 113O (20 درصد)، 26O (12 درصد) و 111O (10 درصد) در ميان سويه¬هاي STEC مورد شناسايي قرار گرفتند و هيچ يك از جدايه ها به سروگروپ 157O تعلق نداشتند. مطالعه ما اهميت سويه هاي STEC غير-157O و حامل ژن¬هاي حدت در جمعيت گاوان را در ايران برجسته مي كند. از آن¬جايي كه سويه¬هاي STEC غير-157O معمولاً در بسياري از آزمايشگاه هاي تشخيصي بررسي نمي¬شوند، لذا اكثريت عفونت¬هاي انساني همراه با STEC در بررسي¬هاي باليني ناديده گرفته مي-شوند.