اثرات دما، زمان و لوله هاي مختلف بر روي پارامتر گلوكز در نمونه هاي اخذ شده در خون سگ

تعيين سطح گلوكز خون يك فاكتور پيش آگهي در ارزيابي وضعيت اورژانسي همانند چاقي , كور شدن ناگهاني , افزايش اشتها و هايپوگلايسمي در سگ ها است. به واسطه فاصله زياد كلنيك هاي دامپزشكي از آزمايشگاه، ارسال نمونه به آزمايشگاه معمولا به تعويق مي افتد. هدف اين تحقيق بررسي تاثير دما، زمان ذخيره سازي و لوله روي سطح گلوكز درنمونه ها ي خون سگ است. 15 سگ سالم در اين تحقيق شركت داشتند. 94 ميلي ليتر از نمونه خوني در 5 لوله جمع آوري و تقسيم شد (6 لوله ساده و 4 لوله حاوي ژل) . تمام نمونه ها در سريعترين زمان ممكن روي يخ به آزمايشگاه منتقل شدند. يكي از لوله هاي ساده سانتريفيوژ شد، سرم برداشت شد و به عنوان 1 ساعت زمان در نظر گرفته شد . لوله هاي نمونه به 8 گروه تقسيم شدند : The T24 Gel tube at 21c . The T24 Gel tube at 4c . The T24 plain tube at 21c . The T24 plain tube at 4c . The T48 Gel tube at 21c . The T48 gel tube at 4c . The T48 plain tube at 21c . The T48 plain tube at 4c . لوله تايم 0 كه در ساعت اول سانتيرفيوژ شد و به صورت شاخص قرار گرفت و لوله تايم 100 كه در لحظه اول فريز شد براي اندازه گيري روز 100 . نمونه خون به صورت سانتريفيوژ شده در زمان مشخص نگه داري و سرم آن برداشت مي شود. سطح گلوكز به وسيله روش گلوكز اكسيداز توسط يك اتوآناليزور تعيين مي شود. داده ها به وسيله اكسل فراوري اناليز ميشود . غلظت گلوكز طي اين تحقيق به تدريج افت كرد , اين افت بيشتر در لوله هاي ژل دار برجسته و مشهود بود. سطح گلوكزدر نمونه هايي كه در نگهداري مي شدند ثابت تر بود. سطح گلوكز در لوله لولهاي ژل داربودند به طرز شگفت آوري در مقايسه با لوله هاي ساده پايدارتر بود . نتيجه زمان اين تحقيق نشان داد كه پارامترهاي بيوشيميايي با ثبات تر هستند و تغييرات حداقلي در شرايطي كه لابراتوار از دسترس خارج است آزمايش شد .