بررسي شاخص‌هاي راديوگرافيك طبيعي مفصل لگني-راني خرگوش

با توجه به رخداد بيماري‌هاي مادرزادي يا اكتسابي مرتبط با مفصل لگني-راني در خرگوش‌هايي كه به‌عنوان حيوان خانگي نگهداري مي‌شوند، تعيين برخي از شاخص‌هاي استاندارد راديولوژيك جهت مقايسه با موارد مشكوك به ديسپلازي، دررفتگي‌هاي كامل و ناقص و استئوآرتروز اين مفصل حائز اهميت است. اين مطالعه به بررسي و مقايسۀ استانداردهاي راديولوژيك طبيعي مفصل لگني-راني خرگوش با استانداردهاي راديولوژيك طبيعي اين مفصل در سگ و گربه مي‌پردازد. در اين مطالعه 10 سر خرگوش دوسالۀ نر سالم سفيد نيوزلندي انتخاب شدند و با مقيدسازي دستي در حالت خوابيده به پشت مورد تصويربرداري راديولوژيكي با نماي شكمي-پشتي قرار گرفتند. سپس شاخص‌هاي استانداردهاي راديوگرافيك در تمام خرگوش‌ها مورد ارزيابي قرار گرفتند. در تمام خرگوش‌هاي سالم حفرۀ استابولوم عميق بوده و حاشيۀ سر استخوان ران با لبۀ قدامي استابولوم موازي بود. نصف يا بيشتر از نصف سر استخوان ران در داخل استابولوم قرار داشته و توسط لبۀ خلفي استابولوم پوشيده شده بود. لبه‌هاي گردن استخوان ران به‌صورت صاف و يكنواخت بوده و قطر آن كوچك‌تر يا تقريباً هم‌اندازه با قطر سر استخوان ران بود. لبۀ قدامي مؤثر استابولوم همانند سگ و گربه به‌صورت نوك‌تيز و برجسته ديده مي‌شد. هيچ‌گونه علامتي از بيماري دژنراتيو مفصلي مشاهده نشد. زاويۀ نوربرگ 104 درجه بود. نتايج به‌دست‌آمده مي‏تواند به‌عنوان مبنايي جهات تشخيص راديولوژيك اختلالات استخواني در مفصل لگني-راني خرگوش به كار رود.