شماره ركورد كنفرانس :
4119
عنوان مقاله :
بررسي اپيدميولوِژيك ليشمانيوزجلدي و احشايي در شهرستان جهرم سال هاي 1394-1390
پديدآورندگان :
رحمانيان وحيد abahonar@ut.ac.ir دانشجوي دكتري تخصصي اپيدميولوژي، دانشكده دامپزشكي دانشگاه تهران، تهران، ايران؛ عليرضا باهنر؛ دانشجوي دكتري تخصصي اپيدميولوژي، دانشكده دامپزشكي دانشگاه تهران، تهران، ايران؛ , باهنر عليرضا استاد اپيدميولوژي، دانشكده دامپزشكي دانشگاه تهران، تهران، ايران
كليدواژه :
اپيدميولوژي , ليشمانيوز جلدي , ليشمانيوز احشايي , زئونوز
عنوان كنفرانس :
دهمين گردهمايي ملي دامپزشكي علوم باليني ايران
چكيده فارسي :
ليشمانيوز در ايران بعنوان يك معضل بزرگ بهداشتي است و از شايع ترين بيماري هاي مورد غفلت قرار گرفته در مناطق گرمسيري محسوب مي شود. اين پژوهش با هدف تعيين وضعيت اپيدميولوژيك ليشمانيوز جلدي و احشايي به روش مقطعي بر اساس تحليل دوباره داده هاي نظام مراقبت ليشمانيوز جلدي و احشايي معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي جهرم انجام شد. داده ها توسط spss18 با آمار توصيفي و آزمون كاي اسكوئر در سطح معني داري 05/0 تجزيه و تحليل شد. از مجموع 1059 بيمار مبتلا به ليشمانيوز جلدي 2/60 درصد مرد بودند. ميانگين سن بيماران 63/15±01/23 سال بود. بيشترين عضو درگير، دست و سپس صورت بود. بين جنسيت بيماران و محل ضايعه و بين مليت بيماران با تعداد زخم رابطه معني داري وجود دارد (P 0.05). طي سال هاي مطالعه 11 بيمار با تشخيص كالاآزار با ميانگين سني78/7 ±45/4 سال ثبت شده بود كه 54 درصد پسر بودند. بيشترين ابتلا در گروه سني 3-1 سال و در روستا بود. شايع ترين تظاهرات باليني تب، كم خوني، بي اشتهايي، كاهش وزن، بزرگي طحال و بزرگي كبد بود. در ليشمانيوز جلدي عمده ي بيماران مردان روستايي در گروه سني جوانان و در ليشمانيوز احشايي پسران روستايي گروه سني زير سه سال بودند لذا جهت افزايش آگاهي گروه هاي در معرض خطر در زمينه اپيدميولوژي بيماري نياز به زمان و صرف نيروي بيشتري از طرف دانشگاه علوم پزشكي و همكاري بين بخشي ادارات و ارگان هاي مرتبط در كنترل بيماري مي باشد.
