بررسي اثرات هيستوپاتولوژي پلاسماي غني از پلاكت(PRP) بر روي استئوآرتريت تجربي مفصل زانو در خوكچه هندي

استئوآرتريت(OA) يك بيماري دژنراتيو پيشرونده مفصلي است كه با كاهش تدريجي ماتريكس خارج سلولي در غضروف مفصلي و استخوان همراه مي باشد و در نهايت، از دست دادن عملكرد مفصل و ابتلاي بيش از حد را شامل مي گردد. پاتوژنز OA در انسان و حيوانات بطور كامل شناخته نشده است. ارزيابي هيستوپاتولوژي نمونه هاي بافتي از مفاصل، دقيق ترين روش تشخيص شدت OA است. هدف از اين آزمايش ارزيابي اثرات هيستوپاتولوژي پلاسماي غني از پلاكت(PRP) در بهبود غضروف مفصل هاي معيوب در استوآرتريت مي¬باشد. PRP غلظت بالايي از فاكتورهاي رشد مختلف را كه مي توانند فرآيندهاي بهبود را تسهيل كنند آزاد مي¬كند. در اين مطالعه 22 خوكچه هندي مورد مطالعه قرار گرفتند. اين حيوانات بيهوش شده و رباط صليبي قدامي (CCL) زانوي چپ هر حيوان قطع شد. پس از عمل به حيوانات اجازه از سرگيري فعاليت هاي نرمال درقفس، به مدت 12 هفته داده شد. سپس ml2 ازخون هرحيوان بطور مستقيم از قلب گرفته شد و به لوله حاوي سيترات سديم براي تهيه پي آر پي اضافه شد. پي آر پي تهيه شده به گروه درمان تزريق شد. گروه كنترل هيچ تزريقي را دريافت نكرد. خوكچه ها پس از ۸ هفته از ايجاد استئوارتريت (٢۰هفته پس از عمل قطع) به روش انساني معدوم شدند. براي مطالعه هيستوپاتولوژي روند ترميم در گروه هاي درمان و كنترل، نمونه هاي مورد نظر به آزمايشگاه آسيب شناسي بيمارستان شهيد چمران شيراز انتقال داده شد. بدين منظور كنديل هاي استخوان ران و انتهاي بالايي استخوان درشت ني جدا گرديده و در محلول فرمالين بافر ده درصد به مدت يك هفته نگهداري شدند. پس از طي شدن مرحله تثبيت، نمونه ها در محلول اسيد هدروكلريدريك ٤ درصد و اسيد فرميك ٥ درصد، دكلسيفايد شده و سپس بلوك هاي پارافيني از آن ها تهيه شد. سپس مقاطع بافتي تحت رنگ آميزي هاي هماتوكسيلين و ائوزين، تولوئيدن بلو و سافرانين – o قرار گرفته و در زير ميكروسكوپ نوري مطالعه شدند. نتايج هيستوپاتولوژي بر اساس مقياس ارزيابي هيستولوژي بصري جامعه بين المللي ترميم غضروف مورد ارزيابي قرار گرفت. (Manili-Varlet P, 2003) كه شامل بررسي سطح، ماتريكس، توزيع سلولي، زنده ماني جمعيت سلولي، استخوان زير غضروف و معدني شدن غضروف مي¬باشد كه از درجه بندي 0 تا ٣ كه صفر نشان¬دهنده كمترين ترميم و3 بيشترين ترميم مي باشد. نتايج هيستوپاتولوژي نشان دهنده ترميم غضروف مفصلي با كيفيت مناسب و غضروف داراي جمعيت سلولي زنده و سطح غضروف مفصلي صاف تر و توزيع سلولي استوانه اي مناسبي در گروه درمان نسبت به گروه كنترل مي باشد. پي آر پي محصول اتولوگ(خودي) است كه داراي تعداد زيادي پلاكت در حجم كوچكي از پلاسما است. اين محصول منجر به تشكيل لخته فيبريني شده كه در يك دوره كوتاه از زمان در محل بكار رفته مستحكم شده و مي چسبد. استفاده درماني از پي آر پي يك بيوتكنولوژي اتولوگ(خودي) است كه متكي بر تحويل طيف گسترده اي از عوامل رشد و سايتوكين با هدف افزايش ترميم بافت مي¬باشد. در تحقيق حاضرحيوانات داراي استئوآرتريت كه پي آر پي دريافت كرده بودند به طور معناداري در مقايسه با گروه كنترل بهبود يافتند.