تدوين الگوي ارتباطي موثر جهت جلوگيري از تخلفات مالي درسازمان ها با مطالعه موردي استان هاي اصفهان و زنجان

اغلب پژوهش هاي انجام شده در حوزه فساد مالي حتي نوع نگاه سازمان بين المللي شفافيت به اين مقوله، به صورت كلان و با درنظر داشتن عوامل فراسازماني از قبيل عوامل سياسي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي جامعه بوده و در مقايسه با خيل انبوهي از مطالعات مربوط به عوامل كلان موثر بر فساد، مطالعات مربوط به عوامل درون سازماني موثر بر فسادمالي در اقليت مي باشد. به عنوان نمونه، مطالعات حقيقي ( 1373 )، رحمتي (1378)، ايوبي (1379)، سرداري (1380)، فرهادي نژاد (1382)، دفتر بررسي هاي اقتصادي مجلس (1383)، رهبر (1384)، سامتي (1385)، خضري(1386)، فاني و عليزاده ثاني (1386)، رفيع پور (1386)، براون (2005)، سازمان بين المللي شفافيت (2007)، فوكو (2008) و موليار(2008) به صورت كلان و با در نظر داشتن عوامل فراسازماني از قبيل عوامل سياسي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي جامعه مي باشد. همچنين مطالعات اسفندياري و ديگران (1362)، اعتضادي(1380)، دادگر (1382)، شفيعي خورشيدي (1385)، محمدپناه (1386)، قلي پور و نيك رفتار (1386)، آموندسن (2000)، ياسر(2005)، سلداديو و هان (2006)، كيمويو (2007)، اسكانلان (2008)، آلاتاس (2009) و سليم (2009) هر كدام بخش هايي از عوامل سازماني موثر بر فسادمالي را مورد بررسي قرار داده اند و در برخي از آن ها عوامل مربوط به نقش ارتباطات در بروز فسادمالي كمرنگ مي باشد. اين امر به لحاظ علمي دغدغه ويژه اي براي محققين فراهم ساخته است تا بتواند با گردآوري و تلفيق مطالعات متعددي كه در اين زمينه انجام شده است، با استفاده از فنون آماري مدل مناسبي از روابط ارتباطي موثردربروز فسادمالي در درون سازمان ها را استخراج نمايد.در اين پژوهش ما ،در پي طراحي الگويي هستيم كه تا با توجه به ان اثر ارتباطات رابر بروز فساد مالي بررسي كنيم وراهكارهايي رابراي كاهش اثرارتباطات بر بروز فساد رابيان كنيم.