نقش سرمايه اجتماعي در ايجاد قابليت نوآوري خوشه هاي صنعتي

امروزه توانايي نوآوري بعنوان يك نيروي محرك در ايجاد مزيت رقابتي خوشه هاي صنعتي پذيرفته شده است. نوآوري در اجتماع بعنوان يك فرآيند فني و از ديدگاه خوشه هاي صنعتي بعنوان فرآيندي كه در سيستم نوآوري خوشه رخ مي دهد شناخته مي شود. سيستم نووآوري خوشه از شبكه هاي نوآوري مختلف با هدف افزايش قابليت نوآوري سيستم تشكيل شده است. در اين مقاله چارچوبهاي مفهومي سيستم هاي نوآوري خوشه ها كه تأكيد زيادي بر نقش يادگيري و محيط اجتماعي در خلق قابليت نوآوري دارند بررسي شده اند. همچنين اين چارچوبها ماهيت دوگانه قابليت نوآوري خوشه هاي صنعتي را كه خلاقيت و نوآوري از يك سوي و از سوي ديگر نزديكي و پيوندهاي اجتماعي را تركيب مي كند، نشان مي دهند. يكي از مفاهيم مهم در تعيين ماهيت اجتماعي فرآيندهاي نوآوري، سرمايه اجتماعي است. در اين مقاله همچنين مفهوم سرمايه اجتماعي، كاربردها و قابليت آن در تحقيق پيرامون سيستم هاي نوآوري خوشه هاي صنعتي و مشكلات خاص آن نيز بررسي و تأكيد شده كه تعريف سرمايه اجتماعي بايد از شكلهاي اختصاصي آن جدا و به يك منبع اجتماعي با حيطه مشخص براي اعضا تبديل گردد.