تحليل جايگاه تحقيق و پژوهش در دستيابي به اقتصاد پايدار

پژوهش و تحقيق نيروي پيشبرنده و خاستگاه بنيادين توسعه دانايي محور و اقتصاد دانش بنيان تلقي ميگردد. دانشگاه ها و مراكز آموزش عالي، با آموزش مهارت هاي علمي و عملي به نيروي انساني، علاوه بر تأمين نيروي كارآمد مورد نياز، موجب انتشار دانش به منظور پيشبرد اهداف اقتصادي از فرآيند توليد تا عرضه ي علم و به كارگيري آن در فناوري هاي مورد نياز مي باشند. با توجه به شرايط پيش روي اقتصادي كشور از جمله تحريمات موجود و وابستگي هاي علمي و فناوري به كشورهاي ديگر، لزوم دستيابي به اقتصاد پايدار در كشور بر مبناي تحقيق و پژوهش از اهم موضوعات و اولويت هاي دولت به منظور تعديل شرايط حاضر مي باشد. به طوري كه با روشن شدن وضعيت موجود و وضعيت مطلوب، به سياست گذاران و برنامه ريزان در سطوح بالا به منظور برنامه ريزي واقع بينانه و اساسي در رفع مشكلات موجود كمك شاياني خواهد شد. بنابراين در تحقيق حاضر به بررسي جايگاه تحقيق و پژوهش در دستيابي به اقتصاد پايدار و نيز به بررسي موانع رشد تحقيق و پژوهش در دستيابي به اقتصاد پايدار در كشور پرداخته شده است. روش تحقيق به صورت پيمايشي و تحليلي - توصيفي است. جامعه آماري مورد مطالعه تمام اعضاي هيئت علمي پرديس كشاورزي و منابع طبيعي رازي است، كه 32 نفر از آن ها به طور تصادفي انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفته اند. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه مهمترين گويه هاي دستيابي به اقتصاد پايدار از طريق تحقيق و پژوهش، به ترتيب بهبود كيفيت توليد و افزايش بهره وري است. همچنين مهم ترين موانع رشد فعاليت هاي پژوهشي در دستيابي به اقتصاد پايدار كه در سازمان هاي اجرايي به چشم مي خورند به ترتيب عدم توجه به الويت هاي پژوهشي در بين پژوهشگران، كمبود بودجه هاي تحقيقاتي در سازمان هاي مختلف و عدم وجود پژوهشگران زبده در سطح سازمان ها بوده است و كمترين نمره مربوط به مولفه تخصيص بودجه تحقيقات در سازمان هاي مختلف به امور جانبي، به دست آمده است.