مدلسازي توانمندسازهاي فرآيند ايجاد هوشمندي در سازمان هاي دانش محور براساس رويكرد مدلسازي تفسيري - ساختاري

با توجه به ضرورت ايجاد هوش سازماني و تمركز بر فرآيندهاي لازم جهت ايجاد هوشمندي در سازمان هاي دانش محور، در اين تحقيق از طريق بررسي و مطالعه مدل ها و نظريات مختلف در حوزه هوش سازماني، عمده ترين توانمندسازهاي هوشمندي شناسايي شده و با تمركز بر رويكرد فرآيند محور به هوشمندي با استفاده از مدلسازي تفسيري - ساختاري، نگاشت مفهومي روابط بين عناصر توانمندساز هوشمندي سازماني استخراج شده است. نتايج مدلسازي تفسيري - ساختاري نشان مي دهد كه «راهبرد دانش» به عنوان خوشه نفوذ و همچنين «جوامع دانشي» و «رهبران عقيده» به عنوان خوشه ارتباط، از طريق اثرگذاري بر «ساختار ويژه موقت»، داراي بيشترين تأثير در فرآيند ايجاد هوشمندي سازماني هستند. همچنين نتايج نشان مي دهد كه «فرآيند هوشمندي ساختاري» و «فرآيند هوشمند ساختاري» به عنوان خوشه وابستگي بيشترين تأثير را از ديگر عناصر توانمندساز جهت دستيابي يك سازمان دانش محور به هوشمندي سازماني، مي پذيرند.