رابطه بين هوش اجتماعي كاركنان با اثربخشي سازماني اداره كل آموزش و پرورش استان ايلام

هدف پژوهش بررسي رابطه بين هوش اجتماعي با اثربخشي سازماني اداره كل آموزش و پرورش استان ايلام بود. جامعه آماري را كليه كاركنان (926 نفر) تشكيل دادند كه با استفاده از نمونه گيري تصادفي طبقه اي تعداد 270 نفر به عنوان نمونه آماري بر اساس فرمول كرجسي و مورگان انتخاب شدند. براي گردآوري داده هاي مورد نياز از پرسشنامه هاي هوش اجتماعي سيلورا (2001) و پرسشنامه محقق ساخته اثربخشي سازماني استفاده شد. براي بدست آوردن روايي پرسشنامه ها از روش روايي محتوا و براي پايايي از آزمون آلفاي كرونباخ استفاده گرديد كه به ترتيب 0/879 و 0/955 محاسبه شد. براي تجزيه و تحليل يافته ها از آزمون t تك متغيره، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه استفاده گرديد. يافته ها نشان داد كه وضعيت هوش اجتماعي و اثربخشي سازماني كاركنان بالاتر از ميانگين جامعه است. ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه هوش اجتماعي با اثربخشي سازماني رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه بيانگر آن شد كه از بين مؤلفه هاي هوش اجتماعي، مؤلفه پردازش اطلاعات اجتماعي بيشترين تأثير را در پيش بيني اثربخشي سازماني دارد. همچنين نتايج نشان داد بين ميزان هوش اجتماعي كاركنان به لحاظ سن و جنسيت تفاوت معناداري وجود ندارد ولي به لحاظ تحصيلات و سنوات خدمت تفاوت وجود دارد.