نقش مديريت تعارض در روابط صف و ستاد

تعارض پديده اي است كه آثار مثبت و منفي روي عملكرد افراد و سازمان ها دارد. استفاده صحيح و مؤثر از تعارض موجب بهبود عملكرد و ارتقاي سطح سلامتي سازمان مي گردد و استفاده غير مؤثر از آن موجب كاهش عملكرد و ايجاد كشمكش و تشنج در سازمان مي شود. استفاده مؤثر از تعارض مستلزم شناخت و درك كامل ماهيت آن و همچنين علل خلق كننده و كسب مهارت در اداره و كنترل آن است كه البته امروز به عنوان يكي از مهمترين مهارت هاي مديريت به شمار مي آيد. توانايي برخورد با تعارض و اداره آن، در موفقيت مديران سازمان ها نقش ارزنده اي دارد. اگر تعارض ها سازنده باشند، موجب بروز افكار نو و خلاق مي شوند و زمينه تغيير و نوآوري و تحول سازنده را در سازمان فراهم مي سازند و در نهايت به مديريت كمك مي كنند تا به اهداف سازماني خويش نائل آيد. تعارض امري اجتناب ناپذير در زندگي فردي وسازماني امروز است كه به شكلهاي مختلف درون فردي، بين فردي، درون گروه ، بين گروهي ودرون سازماني ظهور مي كند. برعكس تصور منفي كه در زمينه تعارض وجود دارد، تعارض ضرورتا امري منفي نيست بلكه حد متوسطي از آن مي تواند موجب بالا بردن سطح عملكرد شود. آنچه در زمينه تعارض اهميت دارد، نحوه رويارويي و مواجهه با آن است .در اين مقاله به موضوع تعارض، روابط صف و ستاد، انواع تعارض ها ،تعارض سازماني، بهبود روابط صف و ستاد و ... خواهيم پرداخت.