راهكارها ي افزايش خشنودي شغلي پرستاران بيمارستان هاي خصوصي و دولتي شهر شيراز در زمستان 1391

رضايت شغلي عامل مهمي در موفقيت شغلي و ارتقاي كيفيت مراقبت است. عوامل سازماني، محيطي، محتواي شغلي و عوامل فردي بر رضايت مندي موثر است. لازم است با برنامه ريزي مشكلات موجود به نحو مطلوب رفع شوند. اين پژوهش، توصيفي - مقطعي، درحيطه ي مديريت منابع انساني مي باشد. حجم جامعه تمام بيمارستان هاي شهر شيراز و حجم نمونه دو بيمارستان دولتي و چهار بيمارستان خصوصي شهر شيراز مي باشد. روش نمونه گيري، با استفاده از نمونه گيري چند مرحله اي نسبي است و در نهايت، پرستاران بيمارستان هاي انتخاب شده، به صورت انتخاب تصادفي مورد آزمون قرار گرفتند.به پرستاران، پرسشنامه ي رضايت شغلي اسپكتور توزيع گرديد. تمام شاخص هاي مورد بررسي در اين پژوهش از برازش مطلوبي برخوردارند. در نتيجه اين مدل قابل تعميم بر جامعه است. عوامل تاثيرگذار و سازنده ي رضايت شغلي پرستاران به ترتيب شامل: فاكتور سرپرستي 2/88، ارتقاء 2/76، ماهيت شغلي 2/75، پاداش 2/6، ارتباطات 2/5، پرداخت 2/4، همكاران 2/1، تسهيلات 1/83 و اصول و مقررات 1/65 مي باشد. سرپرستي تآثير گذارترين عامل شناخته شده است. تلاش در جهت افزايش انگيزه، غني سازي شغلي و زمان كاري شناور، توجه بيشتر به ارتباطات درون سازماني و ماهيت شغلي، بهره گيري از كار گروهي - افزايش حمايت مديريت و سرپرستي و... مي تواند در افزايش رضايت شغلي موثر باشد.