بررسي روايي و پايايي مقياس شناختهاي خودكشي (SCS) در دانشجويان

هدف از اين پژوهش بررسي روايي وپايايي مقياس ايراني شناخت هاي خودكشي بوده است. به همين منظور 380 نفر (175 زن و 175 مرد) از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز به شيوه نمونه گيري خوشه اي تصادفي و 30 نفر (15 زن و 15 مرد) از بين بيماران داراي اختلالات رواني مراجعه كننده به درمانگاه روانپزشكي بيمارستان گلستان اهواز به روش نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. محتواي مقياس به شيوه مؤلفه هاي اصلي مورد تحليل عاملي قرار گرفت كه نتايج اين تحليل استخراج دو عامل «نااميدي و تحمل ناپذيري» ، «به بن بست رسيدن و احتمال خودكشي عملي» بود. در خصوص بررسي روايي همگرا و واگراي» مقياس مورد نظر از دو مقياس نااميدي بك و افسردگي، اضطراب و فشار رواني استفاده گرديد. نتايج مطالعه ي اعتبار اين مقياس به شيوه ي آزمون و بازآزمايي نيز حاكي از اعتبار مقياس شناختهاي خودكشي بود. همچنين در مورد تك تك عوامل موجود در اين مقياس ضريب آلفا نيز محاسبه شد. مجموع نتايج حاصل از اين بررسي نشانگر كفايت اين مقياس براي استفاده در ايران بود.