ارائه مدلي جهت بررسي اثر استفاده از ابزار همكاري الكترونيك بر دوركاري و بهره وري آن در سازمان ها

امروزه با تكامل فناوريها و توسعه شبكه اينترنت و اينترانت، دوركاري به عنوان يكي از شيوه هاي انعطاف پذير انجام كار، داراي جايگاه مهمي گرديده است. دوركاري عاملي است كه در آن سازمانها در انتخاب نيروي كار، بعد مسافت و دسترسي به سازمان را كنار گذاشته و فقط توانمندي هاي افراد را براي مشاغل در نظر ميگيرند. از نظر بسياري از محققان دوركاري باعث افزايش بهره وري سازمان ميگردد كه فناوري هاي اطلاعاتي و ارتباطي فاكتوري حياتي براي موفقيت دوركاري و بهره وري آن به شمار ميروند كه نمونه ي جامع و بارزي از اين فناوري ها، همكاري الكترونيك مي باشد زيرا يكي از عواملي كه درسالها اخير باعث افزايش محبوبيت فناوريهاي همكاري الكترونيك گرديده، افزايش تمايل به ايجاد سازمانهاي مجازي و همكاري از راه دور ميباشد. از طرف ديگر نيز با توجه به پيش بيني هاي صورت گرفته در اين زمينه، افراد در سال هاي آينده تمايل بيشتري به دوركاري پيدا مي كنند كه توسعه ابزار همكاري الكترونيك مي تواند عاملي مهم براي حمايت از اين پيش بيني باشد. بنابراين با وجود مزاياي بالقوه اي كه فناوري هاي جديد به همراه دارند توسعه و استقرار اين فناوري ها لزوماً نشان دهنده ي دستيابي به مزاياي آن نميباشد بلكه اين فناوري ها بايد به شكلي مناسب توسط كاربران به كار گرفته شود. بنابراين در اين مقاله با بررسي ادبيات تحقيق عوامل مؤثر بر همكاري الكترونيك و دوركاري مدلي جامع جهت بررسي اثر استفاده از ابزار همكاري الكترونيك بر دوركاري و بهره وري آن ارائه شده است.