نقش دانشگاه در آموزش كارآفريني و توسعه آن در نظام آموزش عالي

دستيابي به آرمانهاي چشم انداز بيست ساله، كه جايگاه شايسته اي براي كشور فراهم ميكند، وهمچنين رفع مشكلات فعلي جامعه، تنها از طريق اجراي استراتژي توسعه كارآفريني و به تعبيري؛ جايگزيني اقتصاد كارآفريني به جاي اقتصاد نفتي امكانپذير است. بدون توجه به نقش كارآفريني در توسعه كشور، تحقق اهداف امكانپذير نيست و تلاشهاي در حال انجام را ناكام ميگذارد. از آنجا كه دانشگاه ها به عنوان متوليان اصلي تربيت و پرورش منابع انساني متخصص در جامعه نقش اساسي دارند؛ توجه به مقوله كارآفريني دانشگاهي به توسعه اين امر كمك مي كند. آموزش كارآفريني با تحليل اجزاي فرآيند كارآفريني، كارآفرينان را به سوي مخاطره پذيري، مسئوليت پذيري، همدلي، تعاون و ديگر اجزاي مرتبط با كارآفريني هدايت مي كند به طوري كه با تغيير رويه، اهداف، ارزش ها و باورها امر خطير كارآفريني در رفتاركاري آنها نهادينه شده و فرهنگ كارآفريني از اين طريق ارتقا مي يابد. از آنجا كه ساختارهاي موجود در دانشگاه هاي كشور با هدف آموزش تخصصي دانشجويان شكل گرفته است. اغلب، تقويت و تربيت كارآفريني در دانشجويان كمتر مورد توجه قرار مي گيرد بطوري كه حتي دانشجويان با مفاهيم اوليه كارآفريني آشنايي ندارند. اين مقاله سعي دارد ضمن تبيين ضرورت و اهميت نقش دانشگاه در آموزش كارآفريني ، موانع و چالش هاي پيش روي اين امر را در نظام آموزش عالي بررسي و در پايان راهكارهاي لازم ارائه دهد.